TurboGrafx-16, познат како PC Engine надвор од Северна Америка, е четврта генерација домашна конзола за видео игри дизајнирана од Hudson Soft и продавана од NEC Home Electronics. Тоа беше првата 8 битна конзола продавана во четвртата генерација на конзоли за игри, попозната како 16-битна ера. Беше издадена во Јапонија во 1987 година и во Северна Америка во 1989 година. Во Европа, конзолата е позната како PC Engine, откако јапонскиот модел беше увезен и дистрибуиран во Обединетото Кралство и Франција во 1989 година. Во Јапонија, системот беше лансиран како конкурент на Famicom, но одложеното објавување во Соединетите Држави значеше натпревар со Sega Genesis, а подоцна и со Super NES.

Конзолата има 8-битен процесор и чипсет со двојна 16-битна графичка процесорска единица (GPU) што се состои од контролер за видео приказ (VDC) и енкодер за видео во боја. Графичките процесори се способни да прикажуваат 482 бои истовремено, од 512. Со димензии од само 14 cm × 14 cm × 3,8 cm (5,5 во × 5,5 во × 1,5 инчи), јапонскиот PC Engine е најмалата голема домашна конзола за игри некогаш направена. Игрите беа објавени на касетите познати како HuCard, а подоцна и на оптичкиот формат на CD-ROM со додатокот TurboGrafx-CD. „16“ во неговото северноамериканско име и маркетингот на конзолата како 16-битна платформа и покрај тоа што има 8-битен процесор, ваквиот маркетинг концепт беше критикуван од некои како обид за измама.

Во Јапонија, PC Engine беше многу успешен. Доби силна поддршка од многу издавачи и го надмина Фамиком на своето деби во 1987 година, на крајот стана главен ривал на Супер Фамиком. Сепак, TurboGrafx-16 не успеа да се пробие на северноамериканскиот пазар и се продаваше слабо, како причина е навадено одложеното издавање и инфериорниот маркетинг.

Беа направени најмалку 17 различни модели на конзолата, вклучувајќи преносливи верзии и оние кои го интегрираа додатокот за ЦД-РОМ. Подобрената верзија на PC Engine SuperGrafx, доживеа дебакл на пазарот во 1989 година. Имаше многу подобрувања во перформансите и имаше за цел да го замени стандардниот модел. Но не успеа да ги достигне посакуваните цели – беа објавени само шест наслови што ја искористија дополнителната моќ и набрзо потоа продажбата беше прекината. Конечниот модел беше прекинат во 1994 година. Него го наследи PC-FX, кој беше издаден само во Јапонија кој исто така не беше успешен.